GO!

O spektaklu

Spektakl „GO!” powstał jako wypowiedź artystyczna grupy, wobec zjawiska powszechnej komercjalizacji życia artystycznego w ogóle. „GO!” jest kontrpropozycją wobec spektakli innych teatrów ulicznych zbudowanych na bazie wielkich scenografii oraz efektów cyrkowo-pirotechnicznych. „TERMINUS A QUO” zawarł w tym spektaklu przesłanie „teatru ubogiego” jakiemu jest wierny od początku swej działalności – składając tym samym hołd nieodżałowanemu mistrzowi i twórcy teorii – Jerzemu Grotowskiemu.

W „GO!” ważna jest zarówno treść jak i forma. Dla „TERMINUSA” bowiem ważne jest w równej mierze przesłanie intelektualne jak i uroda plastyczna spektaklu – to presja, którą wywiera Edward Gramont na swoich aktorach i odbiorcach.

„GO!” pomimo ubogiej formy jest spektaklem intelektualnym, gdyż wymaga od widza postawy twórczej – stawia widzowi własny sposób interpretacji – tego, czego akurat jest świadkiem.

„GO!” wymaga od widza percepcji i nie jest to przypadek skrajny lecz faktycznie norma. Na spektaklach „TERMINUSA” widz nie może być obojętny, musi myśleć. Niemy obraz w postaci komiksu nie wystarcza bowiem by osiągnąć pełnię, potrzebna jest wyobraźnia.

Kilka słów o spektaklu.
W miejscu akcji pojawia się kilkunastu aktorów, którzy od samego początku kreują się na beznamiętny, mechanicznie reagujący tłum. Są ubrani w czarne garnitury, białe koszule, noszą krawaty. Od początku do końca spektaklu chodzą. Czasami kładą się na ziemi, czasami siedzą, czasami nieruchomieją. Reagują wyłącznie na sygnał, w postaci ostrego gwizdka. Ten tłum ma w sobie coś chorobliwego, coś nienaturalnego, jakiś bezduszny system. Ci ludzie nie są szczęśliwi, pozbawieni jakichkolwiek emocji, jakichkolwiek przeżyć.

Katastroficzny obraz cyberprzestrzeni. Obraz społeczeństwa zawiniętego w opakowaniu naszej cywilizacji gdzieś pomiędzy Tokyo, Los Angeles, Czengtu, Niemodlinem. A właściwie to wcale nie pomiędzy – ale tam właśnie. Spektakl idealnie dopasowuje się do miejskich deptaków i rynków dużych i małych miast z przypadkowymi widzami na okrasę.

Akcja spektaklu to siedem połączonych ze sobą etiud, których łączny czas wynosi 55 minut. Przy konstruowaniu spektaklu Edward Gramont oprócz własnych koncepcji, wykorzystał pomysły członków grupy: Jakuba Kaprala, Tomasza Michniewicza, Anety Sznajdrowskiej, Magdaleny Obuchowskiej.

Galeria

Geneza

92 premiera Teatru TAQ, miała miejsce w Toruniu na deptaku miejskim na ul. Szerokiej koło zegara 25 kwietnia 1998roku podczas VI ogólnopolskiego Festiwalu „POBOCZA TEATRU”.

Podstawa skonstruowania tego spektaklu, to inspiracja Edwarda Gramonta by spektakl zrodził się z pomysłów członków Teatru TAQ. Powstały elementy konstrukcyjne poszczególnych etiud autorstwa: Anety Sznajdrowskiej, Magdaleny Obuchowskiej, Edwarda Gramonta, Jakuba Kaprala i Tomasza Michniewicza.

Aktorzy

Obecny skład zespołu
Natalia Baik, Adriana Boś, Magdalena Budzyniak, Katarzyna Brzoza, Monika Chojnacka, Ewelina Chorab, Marta Chorążyk, Kinga Nowak, Katarzyna Peca, Małgorzata Peca, Agata Remfeld, Aleksandra Samborska, Sylwia Wiszniewska, Edward Gramont, Eliasz Gramont, Konrad Gramont, Kamil Ksiądzyk, Cezary Molenda, Krzysztof Swereda, Sławomir Żarski, Adrian Żukotyński

Pierwszy skład zespołu
Agnieszka Brzóz, Halina Lech, Joanna Pałka, Małgorzata Plata, Agnieszka Szczepanik, Justyna Zbirko, Jakub Kapral, Wiesław Majos, Tomasz Michniewicz, Jakub Osypiński

Kronika

Ilość wystawień sztuki: 108

Ważniejsze wystawienia sztuki: